Outback

Flinders Ranges is ons volgende reisdoel, ofwel op naar het Prairie Hotel in de zogenaamde "Outback". We zijn heel benieuwd wat we daar gaan aantreffen. Maar om daar te komen moeten we deze dag 500 kilometer rijden. Bij de eerste tankstop met een kop koffie merken we al dat het een warme dag gaat worden en aangezien wij richting het noorden gaan zal dat alleen maar meer worden. We volgen de A1: de Princess HWY. Al eerder zagen we grote en lange vrachtwagens, maar nu komen we de echte "Road trains" tegen: vrachtwagens met drie aanhangers en daardoor ongeveer 50 meter lang. Imposant. Na "Blue lake" zien we onderweg de "Pink lakes", zoutmeren met een roze gloed. Verder is de weg eentonig, we beginnen al een beetje een gevoel te krijgen hoe de outback eruit gat zien, vooral veel van hetzelfde.

Even voor Port Augusta slaan we af richting Hawker. Wij hebben gehoord dat dit de de laatste plaats is waar je kunt tanken. Voor de zekerheid toch maar even bijvullen en voelen hoe heet het is buiten. Lang leve de airco in een auto. Zonder is het hier echt niet te doen want de buitentemperatuur nadert de 40 graden. Ook bij dit tankstation weer de vraag waar we naar toe gaan en waar we vandaan komen. O mate, Prairie hotel?, well that's just 98 kilometers further. In dit land een afstandje van niks.

Rond borreltijd komen we aan bij het hotel. Als je komt aanrijden, denk je werkelijk: waar kom ik nu in vredesnaam terecht (en zeker bij 43 graden buitentemperatuur) en ergens in the middle of nowhere. Maar dan stap je naar binnen en weet je meteen dat dit een topper is. Een sfeervol historisch pand met mooie ruime kamers, een gezellige bar, eetkamer(s), serre en mooie hal. En alles voorzien van prachtige kunst (veel geïnspireerd op de Aboriginal kunst). Kortom een geweldige plek met op de menukaart het lokale vlees. dat wil zeggen: kangoeroe, emu en kameel. Ja en dan buiten, want daar is dan die Outback. Inderdaad het zelfde landschap als onderweg wat zich eindeloos uitstrekt tenminste richting het noorden. Kijk je naar het oosten, dan liggen daar de "Flinders Ranges", een ruig berggebied, perfect voor de hikers. (Brett helemaal jullie ding.) We treffen het, want dit weekend zijn Ken en Michele (artiestennaam Liquid Lunch) er en die maken 's avonds muziek. De muziek is prachtig, mooie ballads, de zuivere stem van Michele met gitaarondersteuning van Ken en de gasten. Evert zorgt voor de bastonen door op de vrieskast te slaan.  Kortom een uniek sfeertje. Als laatste bekijken we de sterrenhemel met Orion en het Zuiderkruis en nog heel veel meer sterren.

De volgende dag rijden we samen met twee andere hotelgasten, Margaret en Richard, naar Flinders Ranges. Aangezien een groot deel van deze tocht over een onverharde weg gaat vinden we het alle vier veiliger om dit samen te doen. (Wij hebben namelijk geen 4x4.) Het berggebied is onbeschrijfelijk mooi. En te weinig foto's gemaakt om dit vast te leggen. Dus moet internet maar uitkomst brengen. We komen emu's tegen, een kangoeroe en een kanjer van een roofvogel. De onverharde weg komt uit bij het dorpje Blinham, waar in de tweede helft van de 19e eeuw een kopermijn het nodige werk verschafte. Na een korte pauze rijden we door naar het bezoekerscentrum van de Flinders Ranges. Met onderweg bijna een botsing metoverstekende emu's. We nemen afscheid van Margaret en Richard en rijden via de verharde weg terug naar het hotel. De onverharde wegen houden wij voor gezien.

En dan vergeet ik nog te vertellen over die prachtige zonsondergang en onze kennismaking met de beroemde Australische vliegen. Die zijn ongelooflijk irritant.